Beschrijving: À l'infini: Geregisseerd door Edmond Carrère. We worden ondergedompeld in de besloten wereld van het gespecialiseerde verzorgingshuis Maud Mannoni – dat eind jaren zestig een experimentele structuur creëerde bedoeld voor autistische en psychotische kinderen of mensen met neurodiversiteit – voor volwassenen met ongeneeslijke mentale handicaps. Elke patiënt verschijnt met zijn eigen obsessies – zoals Bernard, die voortdurend zijn kleren aan stukken scheurt – die worden beheerst en gekanaliseerd door de woorden en gebaren van de verzorgers. Edmond Carrère besloot zijn kader aan te scherpen om de schijnbaar gelijkwaardige neutraliteit tussen patiënten en verzorgers af te schaffen, wat hier niet gebeurt. Terwijl de verzorgers centraal staan, grijpt À L'INFINI met succes de nabijheid tussen lichamen aan, vaak gefilmd in hetzelfde shot: in samenwerking, in een bijna gechoreografeerde beweging die zelden wordt onderbroken door beelden van ‘buiten’, de enige ruimte voor terugtrekking, voor ademhaling, alvorens daar terug te keren. In het begin zou Carrère zijn film "Après Sisyphe" noemen. Men moet zich, net als de filosoof, ‘zich gelukkig voorstellen’, bijvoorbeeld met de trekken van een verzorger, die soms een glimlach tovert op het gezicht van een man die diep in zijn hart verloren is..